ഇടനാഴികൾ.....

വാചലനായിരുന്നു അഛൻ,എന്നത്തെയും പോലെ...യാത്രയിലുടനീളം..ആശുപത്രിയിലേക്കണെന്നോ ചുമ ഉണ്ടെന്നോ ഓർക്കാതെ ചെയ്തതും ഇനി ബാക്കിയുള്ളതുമായ കാര്യങ്ങൾ പറഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു

വലിയ കെട്ടിട സമുച്ചയമായിരുന്നു അതു..രോഗം കണ്ടുപിടിക്കാൻ നൂറു നൂറു വിഭാഗങ്ങൾ..വലിയ സംവിധാനങ്ങൾ.. ഉള്ളിൽ കയറിയപ്പോൾ ആ കെട്ടിടം മുഴുവനും ഇടനാഴികളുടെ ഒരു സമുച്ചയമാണെന്നു തോന്നിപ്പിചു.. അതിലൊന്നിൽ സി.ടി.സ്കാനിംഗ്‌ അടയാളപ്പെടുത്തിയ ഡോറിന്റെ മുൻപിലെ അനന്തമായ കാത്തിരിപ്പ്‌ അഛനെ തളർത്തിക്കൊണ്ടിരുന്ന്നു.. കയ്യിലേക്കു മുഖം താഴ്ത്തി ഒരു കൊച്ചുകുഞ്ഞിനെ പോലെ അഛനിരുന്നു...ചേട്ടൻ ബില്ലുകളടക്കാനും അപ്പോയ്‌മന്റ്‌ എടുക്കനുമുള്ള തിരക്കിലായി..മുഖത്തു ഇടക്കുവരുന്ന പേടി ഒളിപ്പിച്ചു കൊണ്ട്‌.. ഞാൻ എന്തെക്കൊയോ അഛനോട്‌ പറഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു

രോഗികളുടെ തിരക്കിനിടയിലും ആ ഇടനാഴികളിൽ മൂകത കനം വെച്ചു നിന്നിരുന്നു.. ഒരറ്റത്ത്‌ മരണത്തിന്റെ സ്വാതന്ത്ര്യവും മറ്റേ അറ്റത്തു ജീവിത്തിന്റെ കെട്ടുപാടുകളുമായി
രണ്ടു ദിവസത്തിനകം റിപ്പൊർട്ട്‌ കിട്ടുമെന്ന ഉറപ്പും അടുത്ത അപ്പൊയ്‌മന്റുമായി ഞങ്ങൾ ഇറങ്ങി..വിശന്നു തളർന്ന അഛൻ കാന്റീനിലെ കഞ്ഞി ആസ്വദിച്ചു കഴിച്ചു..ചേട്ടൻ ഓഫീസിലേക്കുള്ള ഓട്ടത്തിലായി..കുറച്ചു നാളായി ഓടിക്കൊണ്ടിരിക്കുകയാണു..പുറത്ത്‌ ജോലിയുള്ള ഞങ്ങൾക്കു വേണ്ടിക്കൂടിയും..പരിഭവമില്ലാതെ... രണ്ടു നാൾ കഴിഞ്ഞ്‌ കിട്ടിയ ഫോൺ കോളിന്റെ അറ്റത്ത്‌ ചേട്ടന്റെ കരച്ചിലായിരുന്നു..ഓങ്കോളജി ഡിപ്പർട്ട്‌മന്റിലേക്ക്‌ റഫർ ചെയ്ത അഛന്റെ അടുത്ത്‌ ഒറ്റക്കായതിന്റെ സങ്കടം... ഒന്ന് തോൾ ചേർക്കാൻ പറ്റാതെ ഒരുപാടു ദൂരത്ത്‌ ഞാനും...

അതെ സംശയം ശരിയായിരുന്നു..അവൻ അപ്പോഴെക്കും പിടിമുറുക്കിയിരുന്നു.. ശ്വാസകോശം കാർന്നുകൊണ്ടു ചുമച്ചു തുപ്പുന്നതെല്ലം ചുവപ്പിച്ചു കൊണ്ട്‌...

കർമ്മം കൊണ്ട്‌ ജീവിതം നിറച്ച അഛനു ട്രീറ്റ്‌മന്റ്‌ സമയത്തെ വിശ്രമം പോലും അസഹനീയമായിരുന്നു.. അഛന്റെ ആഗ്രഹം പോലെ അത്‌ നീണ്ടില്ല..മൂന്നു മാസത്തിനകം നാലു കീമോതെറാപ്പിയുടെ ഭാരവുമേറി അഛൻ യാത്രയായി..ഇടനാഴിയുടെ സ്വതന്ത്ര്യത്തിന്റെ അറ്റത്തെക്കു..

ചിതയടങ്ങി..നൊമ്പരങ്ങൾ അടങ്ങുന്നില്ല...ഇനിയുമേറെയുണ്ട്‌ എഴുതാനാകുന്നില്ല..

എന്റെ ഗുരുവായൂരപ്പാ...

ഏറെകാലങ്ങൾക്കു മുൻപാണു..
വീട്ടുകാർക്കൊപ്പം ഒരു ഗുരുവായൂർ യാത്ര....
എപ്പൊളത്തെയും പോലെ ജനസമുദ്രം... തിക്കും തിരക്കും..കർശന പരിശോധനകൾ...സെക്യൂരിറ്റിയുടെ പരുഷ ഭാവങ്ങൾ...
ഒഴിവാക്കാനായി എല്ലാവരേയും പറഞ്ഞുവിട്ട്‌ ഒറ്റക്കു പുറത്തുതന്നെ നിന്നു.. വെറുതെ സമയം പൊക്കാൻ ഒന്നു കണ്ണൊടിചപ്പൊൾ പീപ്പികൾ വിൽക്കുന്ന ഒരു കട..പല തരത്തിൽ വർണ്ണത്തിൽ..ചേട്ടന്റെ മകനെ ഓർത്തു കൊണ്ടു കയറിച്ചെന്നു...മനസ്സിൽ പഴയ ഉത്സവക്കാലം...അഛന്റെ വിരൽത്തുമ്പ്‌...അന്തം വിട്ട കാഴ്ചകൾ..
ഒരു കൊച്ചു പയ്യൻ..വിൽപനക്കരൻ..നല്ല പുഞ്ജിരി...
"എന്താ സാർ, ദർശനത്തിനു പോയില്ലേ? കൂടെ വന്നവരൊക്കെ അകത്തു കടന്നല്ലോ?

ഇല്ലപ്പാ..ഈ തിരക്കിൽ അദ്ദേഹത്തെ എങ്ങനെ കാണും? എങ്ങി നെ പ്രാർത്തിക്കും?
ദാ സാർ ഈ പീപ്പി മതിയോ? അല്ലെങ്കിലും ഇടിച്ചവടേ ചെന്നാലും അവിടെ ആരുണ്ട്‌? ഈ തിരക്കും ബഹളവും തുടങ്ങിയ വഴിക്കെ പുള്ളി ഇറങ്ങിപ്പൊയില്ലേ?
പിന്നെ..ഇയാളൊടു പറഞ്ഞല്ലേ പൊയത്‌? വാചകമടിക്കാതെ പീപ്പിടെ വില പറ കുട്ടാ?..

ഇതിനു പത്തു രൂപാ...അല്ലെങ്കിലും സ്വയം ചെയ്യുന്ന കാര്യം തന്നൊടു തന്നെ പറയുന്നതെന്തിനാ സാറേ? ഒരു കാപ്പി കുടിക്കാൻ ഇറങ്ങിപ്പോന്നു..അതിനകത്തിരുന്നു ആചാരങ്ങൾ എന്നെ ശ്വാസം മുട്ടിച്ചു കളഞ്ഞു.. പിന്നെ ഇവിടെ ആകുമ്പോൾ കളങ്കമില്ലാത്ത കുഞ്ഞുങ്ങളുടെ സന്തോഷം കാണാല്ലോ...

ഒഹൊ..നീ ആളു കൊള്ളാലൊടാ ചെറുക്കാ..ഇന്നാ രൂപാ... പിന്നെ ഇതു ദക്ഷിണ..നേരിട്ടു കണ്ട സ്തിതിക്കു ഇനി ഭണ്ടാരത്തിൽ ഇടണ്ടല്ലോ?

ഹഹ..സാറും ആളു കൊള്ളാം..പക്ഷേ എനിക്കി ഇതു വേണ്ടാ..പിന്നെ സന്തോഷത്തൊടെ ഈ കടക്കു പുറകിൽ ഒരു വൃദ്ധ ഇരിപ്പുണ്ടു..അവർക്കു കൊടുത്താൽ വേണ്ടില്ല..പട്ടിണിയാണു പാവം...എന്റെ പ്രസാദത്തിനു കാക്കാൻ വയ്യ...

ശരി മൊനെ..ഞാൻ കൊടുത്തൊളാം... അപ്പൊ ഇനി വരുമ്പൊൾ കാണാം...? മൊന്റെ പേരെന്താ?

കണ്ണൻ...പിന്നെ സാർ എന്നെ കാണാൻ ഇവിടെ വന്നിട്ടിനി കാര്യം ഇല്ല...

എന്താ താൻ കച്ചവടം നിർത്താൻ പോവാണൊ?

അല്ല സാർ..എന്നെ കാണാൻ സാർ സ്വയം ഉള്ളിലേക്കു നോക്ക്യാ മതി...

ആ പിടികിട്ടിയ ഭീകരനെ (മനുഷ്യനെ?) എന്തു ചെയ്യണം?

അദ്ദേഹത്തെ ഇപ്പൊളേക്കും നമ്മുടെ ഭീകര വിരുധ സേന തൊലിയുരിച്ചു പരിശോധിച്ചുകാണും..എന്തായാലും കാണ്ടഹാർ ആവർത്തിക്കാതിരിക്കാനും, ലോകത്തിനു മുൻപിൽ ഇന്ത്യൻ ഫിലോസഫി വ്യക്തമാക്കനും, നമ്മൾ അദ്ദേഹത്തെ ഒരിക്കലും വധശിക്ഷ വിധിക്കരുതു..

കുറ്റക്കാരനെന്നു കണ്ടെത്തിയാൽ നിരുപാധികം വിട്ടയച്ച്‌ പാക്കിസ്താൻ അതിർത്തി കടത്തി വിടുക...ചെയ്ത ഹീനമായ ക്ര്യ്ത്യം ഓർക്കാനും, ഇനി ചെയ്യാതിരിക്കാനും ഒക്കെ ആയി ശിഷ്ടകാലം ഇരിക്കട്ടെ..പാക്കിസ്താനും അവിടത്തെ തീവ്രവാദികളും അനുവദിച്ചെങ്കിൽ....അതല്ലെങ്കിൽ അവർ കൊല്ലട്ടെ...

അപ്പോൾ ഇവിടുത്തെ കൊടികെട്ടിയ മനുഷ്യാവകാശ പ്രവർത്തകർക്കു ജോലി കുറയും..അല്ലേ